اثربخشی آموزش کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیک بر تکانشگری، بی‌برنامگی حرکتی و شناختی دختران نوجوان مبتلا به اختلال نامنظم خلقی اخلال گرانه

رفتارهای  تکانشی  و خطرپذیری  که  در مجموع  با عنوان  رفتارهای‌ مخاطره آمیز  خوانده  می شود، دربرگیرنده طیف گسترد ه ای از رفتارهای‌رشدنایافته است که عموما همراه با درجات خطر بالا است.  هدف پژوهش حاضر، تعیین میزان اثربخشی آموزش کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیک بر تکانشگری دختران نوجوان مبتلا به اختلال نامنظم خلقی اخلال گرانه بود.  بدین منظور طی یک پژوهش نیمه تجربی با  گروه آزمایش و کنترل از بین زنان مبتلا به اختلال نامنظم خلقی اخلال گرانه 21 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه 7 نفری (آموزش کنترل تکانه و  رفتاردرمانی دیالکتیکی) و گروه کنترل تقسیم و از نظر تکانشگری مورد آزمون قرار گرفتند. گروههای آزمایشی آموزش‌کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیک را دریافت کردند ولی گروه کنترل هیچ مداخله­ای را دریافت نکرد.  نتایج تحلیل کواریانس نشان داد که نمرات خرده مقیاسهای تکانشگری گروه آزمایشی کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیکی با گروه کنترل و نمرات خرده مقیاسهای تکانشگری  گروه آزمایشی کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیکی  تفاوت معناداری دارد. بنابراین  در حوزه ی درمان و زمینه کار با افرادی که در حالت بحران و تکانشگری به سر می­برند، کنترل تکانه و رفتاردرمانی دیالکتیکی با توجه به ماهیت آن، کارا و نوید بخش به نظر می رسد.